De vijfde week

De laatste week is er niet zo veel bijzonders gebeurd. De dag na de patient die 4 bloedtransfusies nodig had, zat ik aan tafel met een operatie assistente. Van haar hoorde ik dat ze verbaasd waren hoe snel we hen het eerste bloed hadden kunnen leveren en dat het geheel zo gladjes verlopen was. Het was ook een wonder dat ik alles in 1x had kunnen verstaan. Vooral met de telefoon is het nog wel eens lastig, want dan zie je de ander niet. in de ergste gevallen barst er een stortvloed onverstaanbaar Engels los en versta ik er maar 3 woorden van en moet ik raden wat er aan de hand kan zijn. Het beste is om er dan maar een keuzemenu van te maken, zodat de ander alleen maar korte antwoorden hoeft te geven. De laatste dagen De laatste dagen probeer ik nieuwe woorden te introduceren in het Engels. Als ik dan met een vragende blik wordt aangekeken, weet ik weer hoe laat het is. Dan heb ik weer geprobeerd het Nederlands te letterlijk te vertalen. Vooral met samengestelde woorden lukt mij dat uitstekend.
ik had dit keer een lang weekend vrij. Vrijdag ben ik weer naar het Hevie Agriculture Centre geweest. Dit keer om te tuinieren. Er was maar 1 ander die zich ook had ingeschreven voor deze activiteit. We gingen er heen met Jean-Claude. Hij komt uit Congo en geeft hier dus lessen over biologische landbouw (geheel volgens de wensen van De Kleine Aarde, dus zonder kunstmest en zonder gif). Er waren ongeveer 25 studenten uit Benin, die thuis allemaal boer waren. We begonnen met een uitgebreide bespreking over hoe het met iedereen ging, wat stukjes uit de bijbel en zingen. ik heb de indruk dat Afrikanen zich wat minder druk maken over wat een ander wel niet van ze denkt. Maar misschien heb ik dat wel mis. 's Ochtends mochten we onkruid wieden. Ik wou rigoreus aan de slag gaan: alles wat geen kool heet er uit! maar dat was niet goed. Het plantenmateriaal (hooiachtig geheel) wat tussen de rijen lag, mocht ik niet omwoelen. en het onkruid moesten we op de plaats laten waar het uit de grond kwam. Dus niet op een berg verzamelen en afvoeren. Ondertussen maakten de studenten een soort tafel waar ze de rest van de dag zeer nauwkeurig sandwich van allerlei lagen opmaakten. Aan het eind van de dag was het klaar en kon er gezaaid worden. Helaas heb ik een aantal lagen gemist omdat ik ' s middags nog even gewandeld heb, dus ik kan het thuis niet namaken. De les eindigde met de boodschap dat christenen "excellent" moeten wezen in alles wat ze doen en dat de studenten deze dag "excellent" werk hadden geleverd: de sandwich-tuin op poten dus.
Tot slot moesten we de hele tuin nog water geven: alles gewoon met gieters. Er was een plaats waar het water uit de grond omhoog kwam. Daar lieten we de gieters vol lopen. Dit alles leverde me wel wat spierpijn op, maar nu hoef ik de rest van de tijd ook niet meer naar de fitnesruimte van het schip. Ik ben hier een paar keer geweest om te fietsen. Sommigen denken dat de route van Harderwijk naar Lelystad saai is (is niet waar!), de route van de hometrainer is dat dus wel!!! Toen ik er een keer alleen was moest ik toch eens de gewichten proberen. Ik had al wel anderen op die bank zien liggen en dacht dat ook wel even te doen. Niet dus. Tot overmaat van ramp kreeg ik alles over me heen en kon ik me nog net onder die stang met gewichten uitwurmen. Ziezo, dat was de laatste keer dat ik me aan zo'n levensgevaarlijke activiteit waag. Op elke koelcel en vriezer zitten tig alarmbellen, maar reken maar niet dat er ooit een alarm af gaat als ik hier in de fitnesruimte verpletterd wordt........